MŚ w kolarstwie szosowym: tęczowa koszulka dla Valverde

  • Dodał: Jakub Łosiak
  • Data publikacji: 30.09.2018, 16:45

Mistrzostwa Świata w Innsbrucku dobiegły końca. Na piekielnie trudnej trasie swój pierwszy tytuł Mistrza Świata wywalczył Alejandro Valverde. Hiszpan wyprzedził francuza Romaina Bardet i Kanadyjczyka Michaela Woodsa. Polacy spisali się poniżej oczekiwań.

 

Ostatniego dnia MŚ w kolarstwie szosowym na kibiców kolarstwa czekała nie lada gratka - wyścig elity mężczyzn. To jedyny taki start w sezonie, w którym prawie wszyscy najlepsi kolarze walczą dla swoich reprezentacji. Tegoroczny wyścig zapowiadał się bardzo ciekawie, gdyż trasa była bardzo trudna i obsada bardzo mocna. Wszyscy zastanawiali się kto przerwie dominację Petera Sagana. Słowak triumfował w trzech poprzednich edycjach, ale uważano, że ta będzie dla niego za trudna. Wśród wymienianych faworytów był nasz Michał Kwiatkowski. Poza nim nasz kraj reprezentowali: Maciej Bodnar, Michał Gołaś, Rafał Majka, Łukasz Owsian i Maciej Paterski.

 

Trasa jaką przygotowali organizatorzy była jedną z najtrudniejszych w historii. Kolarze wystartowali w Kufstein by po 256 km finiszować w Innsbrucku. Pierwsze 60 km było stosunkowo łatwe i prowadziło dolina rzeki Inn. Potem jeszcze przed wjazdem na rundy na kolarzy czekał pierwszy podjazd dnia Gnadenwald (2,6 km śr. 10,5%). Już na samych rundach, których było siedem znajdował się podjazd pod Igls (7,9 km śr. 5,7%). Dodatkowo na ostatniej z nich na kolarzy czekało prawdziwe piekło. Podjazd ten to 2,8 km o średnim nachyleniu 11,5%, ale maksymalne wynosiło aż 28%. Do mety prowadził techniczny zjazd i kawałek płaskiego terenu już w mieście.

 

 

 

Zawodnicy na trasę ruszyli tuż przed godziną 10. Na początku tempo było łagodne, ale potem trwała walka o zabranie się w odjazd. Kolarze odskakiwali w małych grupkach, które połączyły się i w efekcie odjechało 11 kolarzy. Byli to: Duńczyk Kasper Asgreen, Szwed Tobias Ludwigsson i Kanadyjczyk Robert Britton, Irlandczyk Ryan Mullen, Kazach Daniłł Fominykh, Norweg Vegard Stake Laengen, Luksemburczyk Laurent Didier, Czech Karel Hnik, Irlandczyk Connor Dunne, Białorusin Ilja Koszewoj i Jacques Janse van Rensburg z RPA. Peleton odpuścił ich i jechał bardzo spokojnie. Na tyle spokojnie, że przewaga szybko urosła do ponad 10 minut. Grupa zasadnicza wcale się tym nie przejęła, a różnica w szczytowym momencie wynosiła ponad 19 minut.

 

Dopiero wtedy najlepsze reprezentacje wydelegowały swoich kolarzy do pracy. Przez długi czas na czele peletonu tempo nadawali Brytyjczycy, a konkretnie Ian Stannard, wspomagany przez Austriaka Lukasa Postelbergera i Słoweńca Jana Tratnika. Polacy jechali czujnie z przodu grupy.

 

Na 100 km przed meta przewaga ucieczki wynosiła około 9 minut. Na pokonywanym po raz trzeci wzniesieniu Igls kłopoty miał Peter Sagan, co skutkowało tym, że odpadł od peletonu i ostatecznie wycofał się z rywalizacji. Niestety, razem z nim zostawał Maciej Paterski. Wycofał się też Warren Barguil. Francuz miał ogromnego pecha. Najpierw miał defekt, a potem goniąc peleton wywrócił się i zakończył rywalizację.

 

Na kolejnym podjeździe pod Igls w głównej grupie mieliśmy już tylko trójkę Polaków: Michała Kwiatkowskiego, Rafała Majkę i Łukasza Owsiana. Bardzo widoczny był Kwiatkowski. Kraksę na zjeździe miał jeden z faworytów Słoweniec Primoz Roglić, ale z pomocą kolegów wrócił do peletonu. Za peletonem został też Kolumbijczyk Miguel Angel Lopez i wycofał się. W peletonie zaczęły się pierwsze ataki, ale trudno było uzyskać większą przewagę.

 

Na dwa okrążenia do końca na czele znajdowała się czwórka kolarzy: Asgreen, Britton, Laengen i Van Rensburg. Na atak zdecydował się mistrz olimpijski Greg van Avermaet. Razem z im pojechał Włoch Damiano Caruso i Hiszpan Omar Fraile. Doszli oni do Czecha Karela Hnika, który odpadł z ucieczki. ich przewaga początkowo oscylowała wokół 30 sekund, ale zostali dogonieni. Z tyłu zostali Irlandczyk Daniel Martin, Holender Wout Poels i Brytyjczyk Simon Yates. Niestety, 45 km przed meta kontakt z peletonem stracił Michał Kwiatkowski. Z najlepszymi jechał tylko Rafał Majka.

 

Z przodu jechała już tylko dwójka: Asrgeen i Laengen. Wjeżdżając na ostatnią rundę mieli 2'30" przewagi. W peletonie szaleli Włosi, Holendrzy i Hiszpanie. Za sprawa mocnego pociągnięcia przez Wilco Keldermana na podjeździe pod Igls z czołówką pożegnał się Vinzenzo Nibali. Ucieczka została skasowana na 23 km przed metą. Na szczycie podjazdu kilku sekundową przewagę wypracował sobie Duńczyk Michael Valgren, a na zjeździe powiększył ją do 30 sekund.

 

Na początku Piekła został Rafał Majka. Mordercze tempo nadawali Francuzi. Jednak ich lider Julien Alaphilippe nie wytrzymał tempa. Dogoniony został Duńczyk. Na czele została trójka: Romain Bardet (Francja), Alejandro Valverde (Hiszpania) i Michael Woods (Kanada). Starał się ich gonić Tom Dumoulin (Holandia) i już w mieście dołączył do rywali. O tytule mistrza świata decydował więc pojedynek sprinterski. Ten fantastycznie rozegrał Valverde i to on założył tęczową koszulkę. Srebrny medal wywalczył Romain Bardet, a brąz Michael Woods. Rafał Majka zajął 35. miejsce.